Bijna Bijna Bijna ...
Blijf op de hoogte en volg Joyce
11 Augustus 2016 | Nederland, Leusden
Hi allemaal,
Omg het is bijna zover! Nog ongeveer 5 weekjes en dan vlieg ik naar Bangkok, om vervolgens 10 weken in Azië te vertoeven. Ik heb er zoveel zin in (lees: mijn ingepakte backpack staat al ongeveer 2 maanden klaar), maar tegelijkertijd vind ik het dood, dood en dood eng. Zo ver bij mijn lieve familie en vrienden/vriendinnen vandaan.. dat heb ik nog nooit gedaan.
Dat zijn ook de groepen die mij 'tegenhielden' om te gaan reizen, want wat moet ik zonder jullie?! Al weet ik dat ik in 2 dagen weer thuis kan zijn, het is en blijft ver weg. Echter, de nieuwsgierigheid naar andere steden, landen, culturen, flora en fauna geeft mij een flinke duw over deze enorme drempel heen. Wat ben ik nu dankbaar dat ik als een nieuwsgierig aagje geboren ben.
Wie mij ook over deze drempel geholpen heeft, is mijn lieve mama. Ik ben zelf nooit met het idee gekomen om te reizen, dat deed zij. Ze stimuleerde mij om te gaan reizen, nadat ze mij een flink aantal keren jaloers had zien kijken naar al die prachtige foto's die ik van vriendinnen doorgestuurd kreeg tijdens hun reizen. Mijn eerste vraag aan haar was toen: ja leuk idee, maar what about the money?! Samen kwamen we tot de conclusie dat met hard werken, sparen en wat bijlenen, ik genoeg geld zou hebben om een paar maanden in Azië te kunnen verblijven.
Azië moest en zou de bestemming worden van mijn eerste verre reis. Ik heb jaren geprobeerd om mijn moeder over te halen op vakantie te gaan naar Indonesië. Helaas, mission failed. De hygiëne en de voor ons onbekende ziektes daar stonden haar niet aan. Ik wil graag zien waar mijn familie vandaan komt. Waarom precies weet ik niet, het is mijn nieuwsgierige ikke die mij erheen stuurt.
Maar niet alleen Indonesië wil ik bezoeken. Ook Thailand, Maleisië en Singapore staan op de planning. Toen ik vorig jaar over mijn reis begon na te denken, wilde ik ook heel graag naar Vietnam. Dan zou ik langer gaan reizen; van augustus tot en met november, maar alles is veranderd.. Na wat er binnen ons gezin is gebeurd, had ik absoluut niet meer de wil, de energie, de kracht en de nieuwsgierigheid om te gaan reizen in Azië. Onder andere omdat het haar idee was en ik haar (daardoor) graag betrok bij mijn reisplannen. Om die redenen was het te moeilijk en te confronterend om ermee bezig te zijn.
In februari ben ik toch weer gaan twijfelen om te gaan reizen. Ik had toen, en dat heb ik nu nog steeds, niet de motivatie om weer te studeren. Ik kan mezelf er niet toe zetten. Mijn concentratie is zo ontzettend ver te zoeken. Ook werd voor mij heel duidelijk dat ik nog meer van het leven moet gaan genieten. Nu het allemaal nog kan, want voor je het weet, zijn al je goede dagen voorbij. Oftewel, ik moet lekker genieten van de zon en mooie landen, nieuwe plaatsen ontdekken en leuke nieuwe mensen leren kennen.
In de periode van het overlijden van mijn moeder had ik kort een vriend, die het op z'n zachtst gezegd niet prettig vond dat ik wilde gaan reizen. Ik wil natuurlijk graag deze reis maken, maar als dit mij bevalt, zal ik nog naar veel meer verre landen willen reizen. Het feit dat iemand mij tegen wilde houden, was voor mij juist het duwtje dat ik nodig had om wel te gaan! Uiteraard begreep ik het wel dat hij het niet een prettig idee vond dat ik een paar weken weg zou zijn, maar ik heb een erg zware periode (achter de rug) en ik wil daardoor graag iets extra leuks en unieks doen! Het was fijner geweest als hij mij op een positieve manier over deze drempel had geholpen, maar nu ben ik er dan uiteindelijk ook gekomen. Dan moest het misschien wel zo zijn.
Nadat ik eind maart definitief had besloten om te gaan reizen, ben ik samen met papa de Beversport ingedoken. Daar kunnen wij wel ons ei kwijt. Heerlijk vinden we dat, neuzen in al die kleine (en grote) handigheidjes (voor op reis). We zijn die dag dan ook goed geslaagd. Ik heb op die bewuste dag al ongeveer 3/4 van al mijn benodigde spullen gekocht. Hoezo enthousiast?! Dat betekende natuurlijk wel dat ik dan ook ECHT moest gaan. Goede stok achter de deur lijkt me zo!
De volgende stap was dat ik een ticket ging boeken. Dat heb ik in april of mei al gedaan. Ik heb een enkeltje geboekt naar Bangkok en ik heb m'n hostel daar geboekt. Verder heb ik nog niks geregeld.. helemaal niks voor mij! Maar denk maar niet dat ik pas op de avond ga zoeken naar een plekje in een hostel. Ik ga gewoon elke keer van te voren een hostel boeken online. Ik blijf toch een beetje een organisator, ondanks dat ik ga backpacken..
M'n budget dat ik in gedachten had, heb ik ook al helemaal bij elkaar gespaard. Ik wil gewoon alles kunnen doen wat ik daar wil doen. Uiteraard hoef ik niet met geld te smijten, maar ik wil wel alles kunnen doen en niet dingen moeten laten omdat ik het te duur vind. Mijzelf kennende, zal ik niet zo snel weer teruggaan naar die plaatsen, dus dan kan ik maar beter alles doen en gezien hebben!
Om de huidige situatie even samen te vatten:
-Ik heb er ongelofelijk veel zin in!
-Maar ik poep wel 70.000 kleuren in m'n broek!
-Mijn backpack is zo goed als ingepakt en weegt 'maar' 11 kg!
-Ik verbaas mij er over hoe groot die backpack is; beetje proppen en ik kan er zelf in..
-Ik ben er dus eigenlijk al helemaal klaar voor! Op papier dan..
Gelukkig kan ik nog een paar weken genieten van jullie lieve mensen! Mijn volgende verslag zal ik schrijven als ik net ben aangekomen in Thailand!
Dikke DoeiDoei <3
Omg het is bijna zover! Nog ongeveer 5 weekjes en dan vlieg ik naar Bangkok, om vervolgens 10 weken in Azië te vertoeven. Ik heb er zoveel zin in (lees: mijn ingepakte backpack staat al ongeveer 2 maanden klaar), maar tegelijkertijd vind ik het dood, dood en dood eng. Zo ver bij mijn lieve familie en vrienden/vriendinnen vandaan.. dat heb ik nog nooit gedaan.
Dat zijn ook de groepen die mij 'tegenhielden' om te gaan reizen, want wat moet ik zonder jullie?! Al weet ik dat ik in 2 dagen weer thuis kan zijn, het is en blijft ver weg. Echter, de nieuwsgierigheid naar andere steden, landen, culturen, flora en fauna geeft mij een flinke duw over deze enorme drempel heen. Wat ben ik nu dankbaar dat ik als een nieuwsgierig aagje geboren ben.
Wie mij ook over deze drempel geholpen heeft, is mijn lieve mama. Ik ben zelf nooit met het idee gekomen om te reizen, dat deed zij. Ze stimuleerde mij om te gaan reizen, nadat ze mij een flink aantal keren jaloers had zien kijken naar al die prachtige foto's die ik van vriendinnen doorgestuurd kreeg tijdens hun reizen. Mijn eerste vraag aan haar was toen: ja leuk idee, maar what about the money?! Samen kwamen we tot de conclusie dat met hard werken, sparen en wat bijlenen, ik genoeg geld zou hebben om een paar maanden in Azië te kunnen verblijven.
Azië moest en zou de bestemming worden van mijn eerste verre reis. Ik heb jaren geprobeerd om mijn moeder over te halen op vakantie te gaan naar Indonesië. Helaas, mission failed. De hygiëne en de voor ons onbekende ziektes daar stonden haar niet aan. Ik wil graag zien waar mijn familie vandaan komt. Waarom precies weet ik niet, het is mijn nieuwsgierige ikke die mij erheen stuurt.
Maar niet alleen Indonesië wil ik bezoeken. Ook Thailand, Maleisië en Singapore staan op de planning. Toen ik vorig jaar over mijn reis begon na te denken, wilde ik ook heel graag naar Vietnam. Dan zou ik langer gaan reizen; van augustus tot en met november, maar alles is veranderd.. Na wat er binnen ons gezin is gebeurd, had ik absoluut niet meer de wil, de energie, de kracht en de nieuwsgierigheid om te gaan reizen in Azië. Onder andere omdat het haar idee was en ik haar (daardoor) graag betrok bij mijn reisplannen. Om die redenen was het te moeilijk en te confronterend om ermee bezig te zijn.
In februari ben ik toch weer gaan twijfelen om te gaan reizen. Ik had toen, en dat heb ik nu nog steeds, niet de motivatie om weer te studeren. Ik kan mezelf er niet toe zetten. Mijn concentratie is zo ontzettend ver te zoeken. Ook werd voor mij heel duidelijk dat ik nog meer van het leven moet gaan genieten. Nu het allemaal nog kan, want voor je het weet, zijn al je goede dagen voorbij. Oftewel, ik moet lekker genieten van de zon en mooie landen, nieuwe plaatsen ontdekken en leuke nieuwe mensen leren kennen.
In de periode van het overlijden van mijn moeder had ik kort een vriend, die het op z'n zachtst gezegd niet prettig vond dat ik wilde gaan reizen. Ik wil natuurlijk graag deze reis maken, maar als dit mij bevalt, zal ik nog naar veel meer verre landen willen reizen. Het feit dat iemand mij tegen wilde houden, was voor mij juist het duwtje dat ik nodig had om wel te gaan! Uiteraard begreep ik het wel dat hij het niet een prettig idee vond dat ik een paar weken weg zou zijn, maar ik heb een erg zware periode (achter de rug) en ik wil daardoor graag iets extra leuks en unieks doen! Het was fijner geweest als hij mij op een positieve manier over deze drempel had geholpen, maar nu ben ik er dan uiteindelijk ook gekomen. Dan moest het misschien wel zo zijn.
Nadat ik eind maart definitief had besloten om te gaan reizen, ben ik samen met papa de Beversport ingedoken. Daar kunnen wij wel ons ei kwijt. Heerlijk vinden we dat, neuzen in al die kleine (en grote) handigheidjes (voor op reis). We zijn die dag dan ook goed geslaagd. Ik heb op die bewuste dag al ongeveer 3/4 van al mijn benodigde spullen gekocht. Hoezo enthousiast?! Dat betekende natuurlijk wel dat ik dan ook ECHT moest gaan. Goede stok achter de deur lijkt me zo!
De volgende stap was dat ik een ticket ging boeken. Dat heb ik in april of mei al gedaan. Ik heb een enkeltje geboekt naar Bangkok en ik heb m'n hostel daar geboekt. Verder heb ik nog niks geregeld.. helemaal niks voor mij! Maar denk maar niet dat ik pas op de avond ga zoeken naar een plekje in een hostel. Ik ga gewoon elke keer van te voren een hostel boeken online. Ik blijf toch een beetje een organisator, ondanks dat ik ga backpacken..
M'n budget dat ik in gedachten had, heb ik ook al helemaal bij elkaar gespaard. Ik wil gewoon alles kunnen doen wat ik daar wil doen. Uiteraard hoef ik niet met geld te smijten, maar ik wil wel alles kunnen doen en niet dingen moeten laten omdat ik het te duur vind. Mijzelf kennende, zal ik niet zo snel weer teruggaan naar die plaatsen, dus dan kan ik maar beter alles doen en gezien hebben!
Om de huidige situatie even samen te vatten:
-Ik heb er ongelofelijk veel zin in!
-Maar ik poep wel 70.000 kleuren in m'n broek!
-Mijn backpack is zo goed als ingepakt en weegt 'maar' 11 kg!
-Ik verbaas mij er over hoe groot die backpack is; beetje proppen en ik kan er zelf in..
-Ik ben er dus eigenlijk al helemaal klaar voor! Op papier dan..
Gelukkig kan ik nog een paar weken genieten van jullie lieve mensen! Mijn volgende verslag zal ik schrijven als ik net ben aangekomen in Thailand!
Dikke DoeiDoei <3
-
11 Augustus 2016 - 19:29
Agnes :
Hi joycie, goed dat je doorgezet hebt! Trots op je! Wens je veel reisplezier en nieuwe ervaringen toe. Kus -
11 Augustus 2016 - 19:31
Panda:
Hee noobie!
Nog even en je behoort ook tot de officiële backpackersclub!❤️ Ik kan mij goed voorstellen dat je het spannend vindt, maar ik weet zeker dat je het geweldig gaat hebben. Die zenuwen verdwijnen zodra je al die mooie dingen ziet, inspirerende mensen leert kennen en lekkere cocktails mag drinken;) Dan wordt het nog moeilijk om op dat vliegtuig terug te stappen. Lekkere planner ben jij, ben benieuwd wat er van over gaat blijven zodra je terug bent! Lieve Joyce, jij hebt dit ontzettend verdient dus ik ben super trots op je dat je nu even alles opzij zet en jezelf voorop stelt. Misschien komen er moeilijke momentjes, maar het genieten zal sowieso de overhand hebben! Ik sta bij het afscheidscomite, heel veel kusjes en tot snel xxxx -
11 Augustus 2016 - 20:38
Lianne:
Aah Joycie, zelfs ik vind het eng!! Maar je gaat het sowieso leuk hebben! Het is inderdaad een hele fijne gedachte dat niks moet en je altijd binnen no-time weer lekker in NL kan zijn. Ik ben echt heel trots op je! Ik behoor bij deze ook tot het afscheidscomité, haha! Dikke kussss -
11 Augustus 2016 - 21:34
Jolien:
Joycieeee!
We like blogs! Ik vind het zo stoer van je dat je ondanks alles toch gewoon de wereld gaat ontdekken. Ik heb je een aantal keer horen zeggen: 'dat jullie zo lang en ver weg gaan is leuk voor jullie, maar niks voor mij'. Gelukkig hebben we je toch kunnen overtuigen :D en wat zal je mama trots op je zijn (net als wij allemaal denk ik!). Trots en rete jaloers... Geniet van alles! En we geven maar al te graag tips :D
xxxxxx -
11 Augustus 2016 - 22:41
Sanne:
Lieeeve lieve Gup,
Ik vind je ZO stoer dat je dit gaat doen!! Echt, als er iemand op de wereld is die dit aankan, die de kracht heeft om zoiets engs, spannends, gaafs en moois te gaan doen, ben jij het! Maar natuurlijk is het ook mega eng, gelukkig, zoals je zelf al zegt (en ik uit eigen ervaring weet haha), ben je zo weer thuis als het echt niet gaat. Maar in moeilijke momenten weet je dat wij ALTIJD bij je zijn! Wat ben ik trots op jou, om alles. En ik weet honderdduizend procent zeker dat mama ook mega trots op je is en elke seconde van je reis bij je zal zijn!
Ook ik meld mij bij deze aan voor het afscheidscomité! Je bent een topwijf <3 XXXXXXXX -
12 Augustus 2016 - 08:44
Papa:
Ja Joyce, waar ben jij? Waar sta je in het leven? Pas 23 en toch al veel meegemaakt en nu ga je daar veel ervaringen aan toevoegen. Alles in goede banen proberen te leiden is jouw ding en met de uitdagingen die deze tochten met zich meebrengen, kun je je daar flink in uitleven.
Dat je het eng vindt, is voor mij niet nieuw. Af en toe een beetje spanning maakt dat wel duidelijk en is natuurlijk begrijpelijk. Het “huisdier” dat je bent, kun je niet verbergen .
Je backpack is zo’n beetje ingepakt, maar er is altijd nog plaats voor de vele liefde die ik voor je heb en dus bij je kunt dragen.
Ik ga je uitzwaaien met een lach en een traan, en ik weet zeker dat je met vele leuke ervaringen en herinneringen terugkomt.
Liefs, papa XXXXX
-
12 Augustus 2016 - 10:10
Sop:
Lieve Joy,
Stiekem moest ik een beetje lachen toen ik deze mail van je blog verscheen. Hoe kan het ook anders dat we 'nu al' een blog ontvangen van joy. De meeste mensen schrijven er een paar dagen van tevoren 1, maaaaar dan ken je Joyce nog niet :) heerlijk! Ook al hele tijd terug je hele medicijnen pakket bij je gezien, wat me toch wel aan het lachen maakte. Ik denk dat er niemand is die zó goed voorbereid is als jij, en ik had ook helemaal niks anders verwacht! Ik weet zeker dat dit zo'n mooie en bijzondere ervaring voor je gaat worden. Na deze zware tijden voor jullie, heb je dit zo ontzettend verdiend en gun ik het je zo om lekker in je eentje al het moois daar te gaan ontdekken. En for sure, mama zal zo trots op je zijn en reist zeker met je mee! Je bent echt een topper dat je dit plan hebt doorgezet, you go girl! En uiteraard, ik ben ook deel van het afscheidscomité. Lieverd, heel veel succes met de laatste voorbereidingen (hoewel er niet zo heel veel meer te doen is..) en geniet nog even van je weekjes hier!
Hele dikke kus en knuffel -
14 Augustus 2016 - 19:54
Christa Den Hartog:
Lieve Joyce, even heel moedig en mooi Besluit om er aleen op uit te trekken naar een prachtig land, Zeker ook spannend, Maar Jij gaat Goed voorbereid weg.
Denk straks Kijken wij lichtelijk jaloers naar jou prachtige foto,s ,
En lezen wij jou mooie verhalen, hou je daar aan vast, jij gaat daar genieten.
Het zal een prachtig avontuur worden, met op je schouders een bijzondere bescherm engel,
Je Mama zal alles met je beleven,Zien,horen en voelen, en zal in mooie en verdrietige momenten samen met je lachen en huilen, Wat zal ze trots op je zijn.
Geniet en heel veel reis plezier je heb het verdiend.
Liefs Christa
-
17 Augustus 2016 - 11:33
Laetitia:
Allerliefste Joyce,
Zoals beloofd heb ik nu dan eindelijk je blog (en alle reacties eronder) gelezen! Stiekem zit ik hier met tranen in m'n ogen, met plaatsvervangende trots voor onze lieve vriendinnetjes. En natuurlijk voor jou! Zoals iedereen al zegt en je zelf hopelijk intussen ook beseft: je bent een topper! Zo stoer dat je dit gaat doen! Ik moest heel hard lachen om je prachtige, super bijdehante Joyce-opmerking: "Het feit dat iemand mij tegen wilde houden, was voor mij juist het duwtje dat ik nodig had om wel te gaan". Blijf vooral heel veel blogs schrijven en laten we proberen te skypen!
We love you!
x -
19 Augustus 2016 - 21:15
Rowan:
Daar gaat ze straks dan, mijn kleine nichtje, dat voelt als m'n zusje gaat een grote reis maken. Helemaal alleen, zo ver weg. Mijn eigen vakantie rondom de vertrekdatum gepland, want ik wil je die laatste dikke kus en knuffel geven voordat je die reis gaat maken. Helemaal alleen, en zo ver weg. Zoveel gebeurd, zoveel gedaan in het afgelopen jaar. Ik heb bewondering en ontzettend veel respect voor jouw manier van omgaan met het overlijden van mama. Dat is kracht en pure liefde die je van mama hebt geërfd. Eigenschappen die je meeneemt op deze geweldige reis. Helemaal alleen, en zo ver weg. Diep van binnen weet ik dat juist jij deze gehele reis geen moment alleen zal zijn, want er is één iemand die voor altijd met je meereist, in je hart en in je ziel.
Ik hou van je kleine sis.
Xxx
P.s. Nu al aan het janken, laat staan straks -
11 September 2016 - 10:15
Renee En Peter:
Lieve Joyce,
Het aftellen is begonnen, nog even en dan start je grote avontuur!
Een aantal jaren was je binnen ons gezin, en met een glimlach hebben we je blog gelezen: zo herkenbaar.
Met papa's lieve woorden en die van vrienden en familie, en mama in je hart, ben je klaar voor vertrek.
Een fantastische tijd toegewenst en bovenal: een behouden thuiskomst!
Liefs, Renee en Peter
-
17 September 2016 - 14:20
Petra Slagboom:
Daar gaat ze dan, mijn dappere dodo. Na het overlijden van mama noem ik je zo. Ik vind je zo dapper en zo sterk dat ik een grote bewondering voor je heb gekregen. Inderdaad nog maar 23 winters jong, maar zo goed weet wat ze wil en daar zat ook het reizen bij. Fantastisch dat je dit doet, even los van alles maar ook om mooie herinneringen te koesteren. Geniet van deze mooie reis en je weet, mama zou heel trots op je zijn. We volgen jou op je blog, gaan je mooie verhalen lezen en mooie foto,s zien. Lieve Joyce, heel veel reis plezier en geniet ervan. Mijn dappere dodo. Dikke knuffel van Petra. -
17 September 2016 - 16:30
Conny Stekelenburg:
Hoi Joyce,
Als ik het goed onthouden heb, dan ga je vandaag vertrekken.
Ik wens je een hele mooie en onvergetelijke reis, en ben nieuwsgierig naar je verhalen,en ga je blog zeker volgen!
Je moeder zou zeker trots op je zijn!
Groetjes en een dikke kus!
Conny Stekelenburg
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
