Surabaya
Blijf op de hoogte en volg Joyce
12 November 2016 | Indonesië, Soerabaja
Hallo leuke mensen,
Sorry, het is alweer eventjes geleden.. Maar een paar dagen geleden was ik in Surabaya. Dit vond ik echt een hele leuk stad! Het is de op één na grootste stad van Java (na Jakarta), maar dat is niet te merken. Het is er veel minder chaotisch en veel schoner. Ook zijn de mensen er ontzettend aardig! Een top locatie dus :-).
Dinsdag 08-11
Om 08.00 uur ging de wekker en toen ben ik direct gaan douchen en m'n spullen gaan pakken. Daarna heb ik lekker een Nasi ontbijtje gehad met goede koffie. Tijdens m'n ontbijt heb ik nog even gezellig met Heru zitten babbelen.
Nadat ik m'n tandjes had gepoetst was het tijd om uit te checken en afscheid te nemen van Heru. Hierna begon ik aan mijn korte wandeling naar het station. Daar hielp een aardige medewerker mij met inchecken (het lijkt wel een vliegveld joh) en vervolgens kon ik naar m'n treintje wandelen. Het gekke in Indonesië is dat als je niet naar het eerste spoor moet, maar naar een of meerdere sporen verderop, dat je dan over de rails moet lopen of door een trein moet lopen. Terwijl hier in Nederland zo ongeveer de doodstraf op staat, haha. Bizar!
M'n trein was er helaas nog niet dus nam ik plaats op een stoeltje voor een ventilator. Want het was zoooo warm! Dat werd even goed duidelijk gemaakt toen ik zag dat er een huge bord voor m'n neus hing, waar de tijd en de temperatuur op stonden. Vandaar dat de afgelopen dagen dus zo warm aanvoelden..
Na een half uur op het station gezeten te hebben, was m'n trein er en kon ik instappen. Het was een prima reis die 6 uur duurde terwijl ik 8 uur had verwacht. Dus dat viel alles mee. Helaas was het uitzicht wel een stuk minder dan m'n andere treinreizen. Dat maakte wel dat ik mij minder schuldig voelde over het feit dat ik wat meer geslapen had deze keer: ik heb gewoon niet zoveel gemist nu, haha. Met wat slapen, eten, drinken, puzzelen en muziek heb ik m'n reis gevuld. Onderweg hadden we trouwens ook heel erg veel regen.. Het leek Nederland wel, bah.
Toen ik aankwam in Surabaya had ik de regen meegenomen, want het stortte.. ongekend! Het was maar een kilometer naar m'n hostel, die ik wilde gaan lopen, maar hier ging ik toch zeker niet aan beginnen! Dus heb ik een taxi genomen. De chauffeur vertelde mij dat het pas net regende, sinds 10 minuten.. Ik had de regen dus echt meegenomen! In die 5 meter van het afdakje naar de taxi was ik al doornat.. wat heerlijk toch, zo'n tropisch buitje!
Ik had een heel grappig hostel geboekt in Surabaya. Ze noemen zichzelf een 'Studio Hotel'. Ze verhuren geen kamers, maar een soort van bedstees. Oftewel stapelbedden, maar die je kan afsluiten. Dus je kamer is zo'n twee vierkante meter (voor 1 persoon) met aan drie zijden een houten wand en aan een zijde een verduisterend rolgordijn, voor de privacy. Het was een super schoon, mooi, modern hostel met aardige medewerkers EN een lekker ontbijt! Met goede koffie en broodjes hagelslag.. Ja inderdaad, CHOCOLADE HAGELSLAG! Ohja en daarnaast kreeg je gratis water en een handdoek van het hostel. Ook kon je een grote locker onder je bed huren, omdat je verder natuurlijk geen eigen ruimte had, kon iedereen in principe bij je spullen. De locker was dus een goede oplossing en deze kon je heel High Tech openen met een zendertje die je als horloge kon dragen. Top hostel dus, voor een mooie prijs!
Nadat ik m'n spulletjes had opgeruimd ben ik op zoek gegaan naar avondeten. Het dichtstbijzijnde eettentje lag in een mall, zo'n 5 minuten lopen vanaf m'n hostel. Daar heb ik een tentje uitgezocht en lekker gegeten. En gelukkig was het weer droog.. dus kon ik zonder een nat pak heen en weer lopen :-).
Vervolgens ben ik weer naar m'n hostel terug gegaan en heb ik de rest van de avond doorgebracht met m'n blog en Facebook. En ik ben lekker op tijd naar bed gegaan, want ik was zo gaarrrrrr.
Woensdag 09-11
Om 06.00 uur werd ik al voor de eerste keer wakker, omdat de wekker van m'n buurman afging.. Dat is dus wel een flink nadeel in zo'n ruimte.. Je hoort alles, pff. Toch ben ik weer in slaap gevallen tot 07.00 uur, toen de rest van de tent begon op te staan, herrie te maken en als achterlijken met elkaar begonnen te praten. Aso's..
Om 08.30 uur ben ik uiteindelijk m'n bed uit gegaan en heb ik een lekkere douche genomen. Daarna heb ik mij omgekleed en heb ik m'n spullen voor de dag gepakt. Want ik wilde een dag door de stad gaan wandelen. Vervolgens ben ik gaan ontbijten en tijdens dit ontbijtje kwam ik in gesprek met Aan (spreek uit: aa aan). Hij is een Indische guy die geadopteerd is door Nederlanders. Zijn vader woont in Maastricht en hij was nu in Surabaya om familie te bezoeken en wat te werken; hij geeft tours door Surabaya. Uiteindelijk hebben we een deal gesloten. Hij zou mij per scooter door Surabaya rondleiden en 5 dingen laten zien :-).
Na het ontbijt heb ik dus gauw m'n tanden gepoetst en m'n spulletjes gepakt. Op naar een dagje Surabaya! We begonnen bij een traditionele markt en de Mesjid Ampel (moskee). Heel leuk om daar tussen alle locals rond te lopen. Hier heb ik ook voor het eerst in m'n leven dadels gekocht. Normaal gesproken vind ik ze niet te hachelen, maar deze waren erg lekker! Geen idee alleen welke het zijn, want deze kerel had 100.000 verschillende soorten, haha.
Hierna zijn we doorgereden naar House of Sampoerna. Het museum van de Kreket sigaretten die afkomstig zijn uit Surabaya. Weinig mensen in Nederland kennen dit denk ik. De meeste indo's daarentegen zijn er wel zeer mee bekend :-). In het museum toonden ze allerlei eigendommen van de familie Sampoerna en foto's van leidinggevenden etc. De eerste verdieping van het museum was wel het meest bizar.. Vanaf daar kon je de mensen zien werken. Werknemers die draaien, knippen en verpakken. Alle drie de soorten kan je herkennen aan hun kleur kleding. Maar het zieke van dit alles is, is dat deze mensen werken als robots.. Alle bewegingen die ze maken zijn staccato (het zijn net kippen, echt waar) en de hele tijd hetzelfde. Er wordt geen één extra beweging gemaakt. Mijn HRM en Operationele Management Hart sloegen een paar slagen over. Ik kon niet stoppen met hiernaar te kijken.. Het was zo bizar! Ik kan het gewoon niet beschrijven. Helaas mocht ik geen foto's of video's maken, dus ga het zelf bekijken! :-) Je kijkt je ogen uit, beloofd!
Toen we in het museum rondliepen, hoorden we dat het ineens keihard begon te regenen. Weer zo'n heerlijk tropisch buitje! Dus met de scooter verder rijden was even geen optie. Om de wachttijd door te komen, zijn we maar wat gaan drinken in het naastgelegen Sampoerna café.
Na ongeveer een uurtje miezerde het alleen nog maar, dus besloten we om weer verder te gaan. De volgende stop was de haven van Surabaya. Op zich niet heel spectaculair moet ik zeggen, maar het is wel leuk om te zien dat alle boten hier van hout zijn. Onze boten en schepen zijn tegenwoordig allemaal van metaal of kunststof, en deze dus allemaal traditioneel van hout.
De derde stop was de Chinese Cheng Hoo Tempel. Een kleine, maar mooie tempel. Voor de tempel waren een paar meisjes foto's aan het maken. Aan liep naar hen toe, zat iets tegen hen te vertellen en 2 minuten later wilden ze met me op de foto. Op de vraag waarom ze met mij op de foto wilde, antwoordde Aan: "Ik heb ze verteld dat je een filmster uit Nederland bent..". Okeeeee hahaha. Dus er werd een fotootje gemaakt (nee, geen handtekeningen) en daarna zijn we op zoek gegaan naar eten.
Aan nam me, door de regen, mee naar een leuk klein loc eettentje, een beetje achteraf. Juist leuk, want daar kom je zelf niet zo snel als toerist! Hier heb ik een heerlijk bord rijst met allerlei groenten gegeten. Niet spicy zeiden ze.. Nou m'n mond en lippen voelde zodanig groot en dik aan, dat een grote donkere meneer er niks bij was geweest.. Jeetje mina wat heet!! Haha, maar wel erg lekker.
Na het eten, wilden ook de meiden die hier werkten met mij op de foto.. Dus ik verdacht Aan natuurlijk gelijk. Die zei dat hij er deze keer niks mee te maken had.. Of dat echt zo is, weet ik niet zeker, haha. Volgens hem zit dat gewoon in Aziaten.. als ze een foreigner zien, willen ze daar graag mee op de foto. Daar had hij op zich wel een punt.. Dus het werd weer een fotomomentje.
Tijdens ons etentje begon het weer ontzettend te regenen, dus zijn we na het eten de mall om de hoek in gevlucht. Ik moest sowieso nog even pinnen en we moesten beiden naar de wc. Toen bleek dat het daarna nog steeds regende, hebben we nog maar een koffie gedronken in de mall.
Na de koffie was het bijna weer helemaal droog gelukkig en zijn we naar de laatste stop gereden; een voormalig Nederlands hotel: het Oranje Hotel. Tegenwoordig heet het anders. Het hotel zelf zag er niet heel bijzonder uit; mooi, maar niet spectaculair of iets dergelijks. Het verhaal wat bij dit hotel hoort, is dat echter wel! In 1945, na de oorlog, hing er boven dit Nederlandse hotel een Nederlandse vlag.. Dit stond de Indo's niet aan en die hebben toen het blauwe vlak van de vlag gescheurd. Wie nu heel scherp is, beseft meteen dat de Indonesische vlag rood met wit gestreept is.. Dat komt dus door deze actie!
Hierna was het alweer tijd om terug te gaan naar m'n hostel. Het was inmiddels alweer 16.00 uur en we vertrokken om 10.00 uur. Dus het was ook wel weer mooi geweest. Het was heel druk op de weg dus om 16.30 uur was ik dan bij m'n hostel. Bij het afzetten hebben Aan en ik afgesproken dat hij mij de volgende dag naar het vliegveld zou brengen (niet met die backpack op die scooter, pff).
Toen ik richting m'n bedje wandelde, kreeg ik ineens flinke buikpijn dus ben ik even op bed gaan liggen. Gelukkig was het met een uurtje weer zo goed als over. Tot het avondeten heb ik lekker niks gedaan, want ik was moe van het vroeg opstaan en de busy dag.
Rond etenstijd ben ik weer wat gaan eten in de mall vlakbij m'n hostel en daarna heb ik gezellig geskypt met papa. Vervolgens heb ik nog een urenlange (ja, dik 2 uur..) skypesessie gehad met Lae :-). Waarschijnlijk als iemand ons vraagt waar we ruim twee uur lang over kunnen praten, hebben we beiden geen idee.. Toch knap dat we dat dan voor elkaar krijgen hè :-).
Na al dit geskyp, ben ik lekker m'n bedje ingegaan, want de volgende dag zou er weer gereisd worden en dat is toch altijd flink vermoeiend.
Dit was alweer m'n laatste stop op Java! Veels te weinig tijd had ik, dus ik moet zeker nog een keer teruggaan. Maar dat is iets voor later. Nu maar eerst focussen op het prachtige Bali :-).
Heel veel liefs & dikke knuffelssss
Sorry, het is alweer eventjes geleden.. Maar een paar dagen geleden was ik in Surabaya. Dit vond ik echt een hele leuk stad! Het is de op één na grootste stad van Java (na Jakarta), maar dat is niet te merken. Het is er veel minder chaotisch en veel schoner. Ook zijn de mensen er ontzettend aardig! Een top locatie dus :-).
Dinsdag 08-11
Om 08.00 uur ging de wekker en toen ben ik direct gaan douchen en m'n spullen gaan pakken. Daarna heb ik lekker een Nasi ontbijtje gehad met goede koffie. Tijdens m'n ontbijt heb ik nog even gezellig met Heru zitten babbelen.
Nadat ik m'n tandjes had gepoetst was het tijd om uit te checken en afscheid te nemen van Heru. Hierna begon ik aan mijn korte wandeling naar het station. Daar hielp een aardige medewerker mij met inchecken (het lijkt wel een vliegveld joh) en vervolgens kon ik naar m'n treintje wandelen. Het gekke in Indonesië is dat als je niet naar het eerste spoor moet, maar naar een of meerdere sporen verderop, dat je dan over de rails moet lopen of door een trein moet lopen. Terwijl hier in Nederland zo ongeveer de doodstraf op staat, haha. Bizar!
M'n trein was er helaas nog niet dus nam ik plaats op een stoeltje voor een ventilator. Want het was zoooo warm! Dat werd even goed duidelijk gemaakt toen ik zag dat er een huge bord voor m'n neus hing, waar de tijd en de temperatuur op stonden. Vandaar dat de afgelopen dagen dus zo warm aanvoelden..
Na een half uur op het station gezeten te hebben, was m'n trein er en kon ik instappen. Het was een prima reis die 6 uur duurde terwijl ik 8 uur had verwacht. Dus dat viel alles mee. Helaas was het uitzicht wel een stuk minder dan m'n andere treinreizen. Dat maakte wel dat ik mij minder schuldig voelde over het feit dat ik wat meer geslapen had deze keer: ik heb gewoon niet zoveel gemist nu, haha. Met wat slapen, eten, drinken, puzzelen en muziek heb ik m'n reis gevuld. Onderweg hadden we trouwens ook heel erg veel regen.. Het leek Nederland wel, bah.
Toen ik aankwam in Surabaya had ik de regen meegenomen, want het stortte.. ongekend! Het was maar een kilometer naar m'n hostel, die ik wilde gaan lopen, maar hier ging ik toch zeker niet aan beginnen! Dus heb ik een taxi genomen. De chauffeur vertelde mij dat het pas net regende, sinds 10 minuten.. Ik had de regen dus echt meegenomen! In die 5 meter van het afdakje naar de taxi was ik al doornat.. wat heerlijk toch, zo'n tropisch buitje!
Ik had een heel grappig hostel geboekt in Surabaya. Ze noemen zichzelf een 'Studio Hotel'. Ze verhuren geen kamers, maar een soort van bedstees. Oftewel stapelbedden, maar die je kan afsluiten. Dus je kamer is zo'n twee vierkante meter (voor 1 persoon) met aan drie zijden een houten wand en aan een zijde een verduisterend rolgordijn, voor de privacy. Het was een super schoon, mooi, modern hostel met aardige medewerkers EN een lekker ontbijt! Met goede koffie en broodjes hagelslag.. Ja inderdaad, CHOCOLADE HAGELSLAG! Ohja en daarnaast kreeg je gratis water en een handdoek van het hostel. Ook kon je een grote locker onder je bed huren, omdat je verder natuurlijk geen eigen ruimte had, kon iedereen in principe bij je spullen. De locker was dus een goede oplossing en deze kon je heel High Tech openen met een zendertje die je als horloge kon dragen. Top hostel dus, voor een mooie prijs!
Nadat ik m'n spulletjes had opgeruimd ben ik op zoek gegaan naar avondeten. Het dichtstbijzijnde eettentje lag in een mall, zo'n 5 minuten lopen vanaf m'n hostel. Daar heb ik een tentje uitgezocht en lekker gegeten. En gelukkig was het weer droog.. dus kon ik zonder een nat pak heen en weer lopen :-).
Vervolgens ben ik weer naar m'n hostel terug gegaan en heb ik de rest van de avond doorgebracht met m'n blog en Facebook. En ik ben lekker op tijd naar bed gegaan, want ik was zo gaarrrrrr.
Woensdag 09-11
Om 06.00 uur werd ik al voor de eerste keer wakker, omdat de wekker van m'n buurman afging.. Dat is dus wel een flink nadeel in zo'n ruimte.. Je hoort alles, pff. Toch ben ik weer in slaap gevallen tot 07.00 uur, toen de rest van de tent begon op te staan, herrie te maken en als achterlijken met elkaar begonnen te praten. Aso's..
Om 08.30 uur ben ik uiteindelijk m'n bed uit gegaan en heb ik een lekkere douche genomen. Daarna heb ik mij omgekleed en heb ik m'n spullen voor de dag gepakt. Want ik wilde een dag door de stad gaan wandelen. Vervolgens ben ik gaan ontbijten en tijdens dit ontbijtje kwam ik in gesprek met Aan (spreek uit: aa aan). Hij is een Indische guy die geadopteerd is door Nederlanders. Zijn vader woont in Maastricht en hij was nu in Surabaya om familie te bezoeken en wat te werken; hij geeft tours door Surabaya. Uiteindelijk hebben we een deal gesloten. Hij zou mij per scooter door Surabaya rondleiden en 5 dingen laten zien :-).
Na het ontbijt heb ik dus gauw m'n tanden gepoetst en m'n spulletjes gepakt. Op naar een dagje Surabaya! We begonnen bij een traditionele markt en de Mesjid Ampel (moskee). Heel leuk om daar tussen alle locals rond te lopen. Hier heb ik ook voor het eerst in m'n leven dadels gekocht. Normaal gesproken vind ik ze niet te hachelen, maar deze waren erg lekker! Geen idee alleen welke het zijn, want deze kerel had 100.000 verschillende soorten, haha.
Hierna zijn we doorgereden naar House of Sampoerna. Het museum van de Kreket sigaretten die afkomstig zijn uit Surabaya. Weinig mensen in Nederland kennen dit denk ik. De meeste indo's daarentegen zijn er wel zeer mee bekend :-). In het museum toonden ze allerlei eigendommen van de familie Sampoerna en foto's van leidinggevenden etc. De eerste verdieping van het museum was wel het meest bizar.. Vanaf daar kon je de mensen zien werken. Werknemers die draaien, knippen en verpakken. Alle drie de soorten kan je herkennen aan hun kleur kleding. Maar het zieke van dit alles is, is dat deze mensen werken als robots.. Alle bewegingen die ze maken zijn staccato (het zijn net kippen, echt waar) en de hele tijd hetzelfde. Er wordt geen één extra beweging gemaakt. Mijn HRM en Operationele Management Hart sloegen een paar slagen over. Ik kon niet stoppen met hiernaar te kijken.. Het was zo bizar! Ik kan het gewoon niet beschrijven. Helaas mocht ik geen foto's of video's maken, dus ga het zelf bekijken! :-) Je kijkt je ogen uit, beloofd!
Toen we in het museum rondliepen, hoorden we dat het ineens keihard begon te regenen. Weer zo'n heerlijk tropisch buitje! Dus met de scooter verder rijden was even geen optie. Om de wachttijd door te komen, zijn we maar wat gaan drinken in het naastgelegen Sampoerna café.
Na ongeveer een uurtje miezerde het alleen nog maar, dus besloten we om weer verder te gaan. De volgende stop was de haven van Surabaya. Op zich niet heel spectaculair moet ik zeggen, maar het is wel leuk om te zien dat alle boten hier van hout zijn. Onze boten en schepen zijn tegenwoordig allemaal van metaal of kunststof, en deze dus allemaal traditioneel van hout.
De derde stop was de Chinese Cheng Hoo Tempel. Een kleine, maar mooie tempel. Voor de tempel waren een paar meisjes foto's aan het maken. Aan liep naar hen toe, zat iets tegen hen te vertellen en 2 minuten later wilden ze met me op de foto. Op de vraag waarom ze met mij op de foto wilde, antwoordde Aan: "Ik heb ze verteld dat je een filmster uit Nederland bent..". Okeeeee hahaha. Dus er werd een fotootje gemaakt (nee, geen handtekeningen) en daarna zijn we op zoek gegaan naar eten.
Aan nam me, door de regen, mee naar een leuk klein loc eettentje, een beetje achteraf. Juist leuk, want daar kom je zelf niet zo snel als toerist! Hier heb ik een heerlijk bord rijst met allerlei groenten gegeten. Niet spicy zeiden ze.. Nou m'n mond en lippen voelde zodanig groot en dik aan, dat een grote donkere meneer er niks bij was geweest.. Jeetje mina wat heet!! Haha, maar wel erg lekker.
Na het eten, wilden ook de meiden die hier werkten met mij op de foto.. Dus ik verdacht Aan natuurlijk gelijk. Die zei dat hij er deze keer niks mee te maken had.. Of dat echt zo is, weet ik niet zeker, haha. Volgens hem zit dat gewoon in Aziaten.. als ze een foreigner zien, willen ze daar graag mee op de foto. Daar had hij op zich wel een punt.. Dus het werd weer een fotomomentje.
Tijdens ons etentje begon het weer ontzettend te regenen, dus zijn we na het eten de mall om de hoek in gevlucht. Ik moest sowieso nog even pinnen en we moesten beiden naar de wc. Toen bleek dat het daarna nog steeds regende, hebben we nog maar een koffie gedronken in de mall.
Na de koffie was het bijna weer helemaal droog gelukkig en zijn we naar de laatste stop gereden; een voormalig Nederlands hotel: het Oranje Hotel. Tegenwoordig heet het anders. Het hotel zelf zag er niet heel bijzonder uit; mooi, maar niet spectaculair of iets dergelijks. Het verhaal wat bij dit hotel hoort, is dat echter wel! In 1945, na de oorlog, hing er boven dit Nederlandse hotel een Nederlandse vlag.. Dit stond de Indo's niet aan en die hebben toen het blauwe vlak van de vlag gescheurd. Wie nu heel scherp is, beseft meteen dat de Indonesische vlag rood met wit gestreept is.. Dat komt dus door deze actie!
Hierna was het alweer tijd om terug te gaan naar m'n hostel. Het was inmiddels alweer 16.00 uur en we vertrokken om 10.00 uur. Dus het was ook wel weer mooi geweest. Het was heel druk op de weg dus om 16.30 uur was ik dan bij m'n hostel. Bij het afzetten hebben Aan en ik afgesproken dat hij mij de volgende dag naar het vliegveld zou brengen (niet met die backpack op die scooter, pff).
Toen ik richting m'n bedje wandelde, kreeg ik ineens flinke buikpijn dus ben ik even op bed gaan liggen. Gelukkig was het met een uurtje weer zo goed als over. Tot het avondeten heb ik lekker niks gedaan, want ik was moe van het vroeg opstaan en de busy dag.
Rond etenstijd ben ik weer wat gaan eten in de mall vlakbij m'n hostel en daarna heb ik gezellig geskypt met papa. Vervolgens heb ik nog een urenlange (ja, dik 2 uur..) skypesessie gehad met Lae :-). Waarschijnlijk als iemand ons vraagt waar we ruim twee uur lang over kunnen praten, hebben we beiden geen idee.. Toch knap dat we dat dan voor elkaar krijgen hè :-).
Na al dit geskyp, ben ik lekker m'n bedje ingegaan, want de volgende dag zou er weer gereisd worden en dat is toch altijd flink vermoeiend.
Dit was alweer m'n laatste stop op Java! Veels te weinig tijd had ik, dus ik moet zeker nog een keer teruggaan. Maar dat is iets voor later. Nu maar eerst focussen op het prachtige Bali :-).
Heel veel liefs & dikke knuffelssss
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
